เมื่อเวลามาถึง ดอกไม้จะบานเอง
..คติพจน์ของชาวจีน เปรียบเปรยว่า เป็นชัยชนะอันยิ่งใหญ่ ที่ควรค่าแห่งความภาคภูมิใจ เพราะเมื่อกาลเวลาที่เหมาะสมเดินทางมาถึง ดอกไม้แห่งการรอคอย จะเบ่งบานขึ้นในชีวิต..
เปรียบเทียบเรื่องราวต่างๆในชีวิตคน ก็เหมือนดอกไม้ หลายสิ่งหลายอย่าง เราไม่สามารถฝืนชะตาหรือบังคับจังหวะของชีวิต ให้เดินตามทางที่วาดหวังไว้ได้เสมอไป คงต้องปล่อยให้กาลเวลาพัดพาผ่านเราไปบ้าง ..ยอมปล่อยวางลงชั่วคราว เพื่อดูดซับและสั่งสมสิ่งดีๆ เป็นประสบการณ์แห่งชีวิตให้เข้มแข็ง เพื่อก้าวเดินอย่างมั่นคงต่อไปในวันหน้า
..แม้ในช่วงเวลาก่อนดอกไม้บาน จะมีมรสุมพัดเข้าหา หรือหมาเยี่ยวใส่บ้าง จะแปลกอะไร นั่นต้องถือเป็นขวากหนามแห่งความพยายามชั้นดี เพราะมันคือรสชาติ เปรี้ยว หวาน มันส์ เค็มปะแล่มๆของชีวิต ที่เราไม่อาจหลีกหนีได้ต่างหาก เพื่อที่วันหนึ่งข้างหน้า เราจะได้เติบกล้าอย่างแข็งแกร่ง ด้วยภูมิคุ้มกันที่เจอะเจอมาสารพัด และเมื่อนั้น คุณค่าแห่งดอกไม้ที่จะเบ่งบานและชูช่อ ย่อมเปี่ยมไปด้วยสีสรรที่สูงค่า
เหมือนปลายทางแห่งความฝัน ที่เราเฝ้าเพียรพยายามจะไปให้ถึง แม้ระหว่างทางจะต้องล้มลุกคลุกคลานลงบ้าง มีทั้งรอยยิ้มสดใส และท้อแท้ใจเมื่อผิดหวัง ให้เราถือมันเป็นเหมือนญาติสนิทที่แยกจากกันไม่ได้ ..เมื่อนั้น กำลังใจที่หายไป จะกลับคืนมาสมทบกับกำลังกาย ทำให้เรามีแรงเดินต่อ..ได้เร็วขึ้น และรู้วิธี ที่จะประคองตัวไม่ให้ล้มแบบเดิมอีก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น